ทุกชีวิตที่เกิดขึ้นมาบนโลกใบนี้
ล้วนขวนขวายดิ้นรนให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ตนเองต้องการทั้งสิ้น
ดิฉันก็เป็นคนหนึ่งที่ต้องการดิ้นรนขวนขวายให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ตนเองต้องการ
แต่ตอนนี้ยิ่งดิฉันดิ้นมากเท่าไหร่
ดิฉันเหมือนยิ่งเจอปัญหาและอุปสรรคมากขึ้นเท่านั้น
ตอนนี้สิ่งเดียวที่ทำได้คือ "การปล่อยวาง"
ในเมื่อเราทำดีที่สุดแล้วกับปัญหาที่เราเจออยู่ในขณะนี้
แล้วเราไม่สามารถแก้ไขอะไรมันได้อีกแล้ว
และสิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่ได้เกิดขึ้นมาเพราะเราเป็นต้นเหตุ
เราก็จำเป็นจะต้องปล่อยวางให้ได้
ทำใจให้ได้กับสิ่งที่เราต้องเผชิญหน้า
แหม! ประโยคนี้ พูดง่ายแต่ทำยากจังเลยค่ะ
ขนาดว่าดิฉันเจอปัญหามาเยอะนะคะ
เมื่อก่อนจะเครียดกับปัญหามาก ๆ เลยแหล่ะ
เก็บเอาไปคิดได้เยอะแยะมากมาย บางครั้งเรื่องที่ดิฉันคิดยังไม่เกิดขึ้นมาเลยนะคะ
แต่ดิฉันสามารถคิดได้เป็นตุเป็นตะจนมันจบเลยแหล่ะ
คิดว่าคงมีหลาย ๆ คนเป็นเหมือนกันนะคะ
คงมีอีกหลายคนที่เป็นแบบนี้
ดิฉันไม่ได้ให้คุณปล่อยชีวิตไปตามกระแสน้ำนะ
เพียงแต่ถ้าเราทำอะไรไม่ได้แล้ว ทำไมเราต้องทำร้ายตัวเองด้วยล่ะ
เพราะถ้าทุกสิ่งทุกอย่างเราทำดีที่สุดแล้ว
แต่มันได้แค่นี้
คือเราไม่ได้ปล่อยให้มันเป็นไปตามยถากรรมนะ
แต่เราพยายามฝืนกระแสกรรมแล้ว
เราพยายามที่จะแก้ไขมันแล้ว
เราเก็บเอาความคิดต่าง ๆ นานาเกี่ยวกับปัญหามานั่งคิด นอนคิดเรียบร้อยแล้ว
แต่เราไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่าการคิดเลย
ดิฉันว่าถ้ามันเป็นอย่างนั้น
เราควรปล่อยวางมันไปเถ่อะค่ะ
อย่าทำร้ายตัวเอง ด้วยการเอาปัญหามานั่งคิดแล้วคิดอีก
คิดซ้ำคิดซาก คิดไม่จบไม่สิ้น คิดไปจนขนาดเอาไปฝันกันเลยทีเดียว
ปัญหามันไม่ได้ทำร้ายเรานะคะ แต่เราต่างหากที่ทำร้ายตัวเอง
เพราะเรามัวคิดถึงมันไง
ปล่อยวางกันดีกว่านะคะ
ดิฉันก็จะเริ่มต้นใหม่กับชีวิตด้วยคำ ๆ นี้ให้มากขึ้นค่ะ
ดิฉันจะไม่ยึดติดแล้วค่ะ
ถ้าดิฉันช่วยเหลือใครได้
ดิฉันก็จะช่วย
ก้าวไปข้างหน้าพร้อม ๆ กันนะคะ
เริ่มต้นด้วยคำ ๆ นี้แหล่ะ
"ปล่อยวาง"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น