กรรมพาคนไปทำแท้ง

ดิฉันเคยตั้งความหวังไว้นะ "ถึงแม้ดิฉันเหนื่อยกาย ไม่เป็นไรหรอก เพราะถ้าตราบใดมีกำลังใจ ดิฉันจะสามารถผ่านปัญหาและอุปสรรคทุกอย่างไปได้แน่นอน"
ดิฉันเคยท้อหลายครั้ง
ดิฉันเคยเจอปัญหามามากมาย
แต่ดิฉันไม่เคยปล่อยให้ชีวิตลอยไปตามโชคชะตาเลยนะ
แต่ก็แปลกเหมือนกันที่ครั้งนี้มันทำให้ดิฉันท้อได้แบบ "หมดกำลังทั้งกายและใจเลยทีเดียว"
ดิฉัน มีแต่ต้องสู้ ถึงแม้จะเหนื่อยก็ไม่เป็นไร เพราะเดี๋ยวพักก็จะหายเหนื่อย แต่ถ้าปัญหาที่ดิฉันเจอตอนนี้ ดิฉันไม่สามารถพักได้เลย ถึงแม้ดิฉันเหนื่อยแค่ไหนก็ตามที ดิฉันไม่สามารถหยุดพักได้ ดิฉันต้องทำงาน ดิฉันต้องทำงาน แต่ไม่ใช่ว่าดิฉันไปทำงานแล้วดิฉันจะมีลูกค้านะ บางทีดิฉันไปตั้งแต่ 4 โมงเย็นจนถึงเที่ยงคืน ไม่มีลูกค้ามานวดเลย แม้สักคนเดียว ขนาดดิฉันไปอยู่ที่ร้านนะ ไปเป็นหมอประจำให้กับทางร้าน แต่ดิฉันกลับไม่มีลูกค้าเลย
เหมือนมีอะไรมาทำให้ชีวิตของดิฉันไม่สามารถพบเจอทางออกของปัญหาได้อีกต่อไปแล้ว
เคยเจอทางตันไม๊
ทางตันที่ตันจริง ๆ
ดิฉัน ไม่ใช่เด็กอ่อนหัด หรือว่าเด็กอมมือนะ ที่จะไม่สามารถแก้ปัญหาให้กับชีวิตได้ แต่วันนี้ดิฉันแก้ปัญหาอะไรไม่ได้จริง ๆ ดิฉันไม่สามารถหันหน้าไปพึ่งพาใครได้อีกแล้วถึงแม้ ดิฉันจะมีญาติพี่น้องที่ร่ำรวยมีกิจการเป็นของตัวเองกันทั้งนั้น แม้แต่คนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของดิฉันก็ตามที เค้ายังไม่ช่วยดิฉันเลย

วันนี้ ดิฉันอยากพัก วันนี้ดิฉันจะไม่ไปนวดที่ร้าน วันนี้ดิฉันเหนื่อยแล้ว วันนี้อยากนอน ดิฉันกินยาแก้เครียดไปแล้ว สักพักดิฉันก็คงจะหลับได้จริงไม๊ ดิฉันเหมือนคนฟุ้งซ่านแล้ว และเริ่มวกไปวนมา เริ่มไม่ค่อยมีสติแล้ว
ดิฉันคิดว่า คงเป็นเพราะดิฉันคิดมากเกินไปรึเปล่า ชีวิตของดิฉันถึงต้องเป็นแบบนี้ เพราะชีวิตของดิฉันสู้มาตลอดไง ดิฉันไม่เคยท้อ พอถึงวันที่ดิฉันท้อขึ้นมา มันถึงหมดรูปได้มากขนาดนี้

55555
สมน้ำหน้าเน๊อะ
ให้เงินเค้าไปทำแท้งแล้วชีวิตของ ดิฉันตอนนี้มันก็เลยพังพินาศขนาดนี้
ทำบุญไปเท่าไหร่ก็เหมือนทดสอบกำลังใจ
เพราะมันยิ่งไม่มีเงินให้ทำน่ะสิ
แต่ก็ยังทำนะ
ถ้ายังพอมีเหลือบ้าง
ก็จะทำ
เหนื่อยเหลือเกิน กับการชดใช้เวรกรรม
เหนื่อยเหลือเกิน กับการไม่รู้อนาคต
เหนื่อยเหลือเกิน ที่ไม่มีบุญใดสามารถช่วยให้พ้นไปจากอุปสรรคนี้ได้
เหนื่อยเหลือเกิน ที่ชีวิตของเราต้องเป็นแบบนี้อยู่ร่ำไป

มันจะพังได้มากกว่านี้อีกไม๊
ก็คงจะได้มั้ง
เพราะตอนนี้ก็เหลือแค่ชีวิตของคนที่ดิฉันรักเท่านั้นแหล่ะ ที่ดิฉันยังมี นอกนั้นเวรกรรมเอาไปหมดแล้ว
เพราะบุญของดิฉันมันไม่พอที่จะชดใช้ให้กับเวรกรรมยังไงล่ะ ดิฉันถึงต้องมาเป็นแบบนี้
หากดิฉันทำบุญมาเพียงพอ ดิฉันคงไม่ต้องมาเจอกับปัญหาบ้า ๆ แบบนี้หรอก
แต่ วันนี้มันแทบไม่เหลือทางให้ดิฉันได้ทำบุญเลยจริง ๆ มันหมดแล้ว ทางจะให้เดินก็เหลือแค่เพียงก้าวได้เท่านั้น เหมือนเดินในซอกตึกที่ไม่มีทางได้เปลี่ยนท่าเดินเลยอ่ะ ต้องก้าวไปข้างหน้าอย่างเดียว ไม่มีทางออก เดินไปในทางแคบ ๆ ไม่สามารถถอยหลังได้ และไม่สามารถหาอนาคตเจอเช่นกัน มันคงจะเป็นอย่างนี้ไปจนกว่าชีวิตของดิฉันจะจบล่ะมั้ง
บุญของดิฉันไม่พอให้ชดใช้คืนเค้า ดิฉันก็ต้องเจอกับสิ่งเหล่านี้
นี่ยังดีนะ ที่บุญรับไปบ้างแล้ว ไม่อย่างนั้นนะ
หนักกว่านี้อีกเพียบ

เฮ้อ
เหนื่อย
อยากเจอทางออกจัง
อยากมีแสงสว่างนำทางจังเลย

20 พฤศจิกายน 2553